среда, 30 января 2013 г.

Եթե խեղդելը հեշտ լիներ, կխեղդեի, կսպանեյի` ինքնասպան կանեյի.....Հեշտ չէ, սպանել, եթե ուզում ես գրկել ու ասել, որ կյանքը ու սիրտը արդեն քոնն են դարձել.....

Հա, հասկանում եմ....բայց անհնար է իրականում գիտակցել, որ իրականության խառը լաբիրինթոսում խճճվել ես.  ոչինչ չի մնում  դատարկությունից ու միայնությունից:
Սպասում էիր, բայց սպասելիքն այնքան դառն է ու արցունքաբեր է, որ կանչը միայն փրկության  օղակ կարող էր լիներ, բայց  էն ձեռքերը ու էն հայացքը քեզ բռնել ու չի թողնում շարժվես ու շնչես, հասկանաս ու գիտակցես` էնքան խորթ ու անհասանելի են քո իրական սպասելիքից, որ ուզում ես  ժամերով ու օրերով պոռտկալ և բղավել`.....էլ ուժ չունեմ:
Դժվար է  խաբել քո իրական գիտակցությանը ու էությանը....Համակերպվել ու ապրել....
Իսկ ինչու ձգտել փոխել ու պայքարել, եթե սրտիդ անհնարին է խաբել ու լռեցնել, եթե դա մեղք է.
Էլի.....
Եթե խեղդելը հեշտ լիներ, կխեղդեի, կսպանեյի` ինքնասպան կանեյի.....Հեշտ չէ, սպանել, եթե ուզում ես գրկել ու ասել, որ կյանքը ու սիրտը արդեն քոնն են դարձել, վերցրու խնդրում եմ, բայց հեռացիր....գնա.....ես ծարավ կմնամ ու կխեղդվեմ, միայն դու գնա....խնդրում եմ...
Կորել հոգուդ խաղաղությունը, ամենուրեք ամպրոպ է. բարի հրեշտակ, բայց.....
Շնորհակալ ես, որ կարող ես գժի պես սիրել, որ նա դարձել է հոգուդ լույս բերող հույսը, բայց դու չես կարող......որովհետև.....
Փրկվել չի լինի, ու հավատում եմ, որ կփոխվես ու որ սերն է զորավոր, որովհետև մոռանալ քեզ չի լինի...........Միթե կփաղնես......Դու փոքրիկ .....ես.....բայց քեզ չսիրել չիլինի....