среда, 27 июня 2012 г.

Մի վախեցիր, կանգնիր, մի փախչիր..... Գնա, բայց մի մոռացիր, որ կարող էր մնալ.......

     Մի վախեցիր, կանգնիր, մի փախչիր.....
     Գնա, բայց մի մոռացիր, որ կարող էր մնալ ու չկորցնեիր նրան ..Դու մեղավոր ես, որովհետև վախկոտ ու եսասեր ես ու անկարող ես հաշտվել նույնիսկ քո սեփական  ստվերի գոյության հետ....
     Միայնություն ու անհամարձկություն, որոնք կքանդեն քո իրական էություն ու քեզ կներկայցնեն, ինչպես հայելին է շողում արեգակի շողերից....
     Քեզ համար արև էր, քեզ համար օդ էր ու սիրո մի աշխարհ, բայց դու.....դու ուղղակի անտանելի ես ու նողկալի....քո ճղճիմ ներկայություն վիրավորական է և անիրական....
      Ես ունեմ......

пятница, 15 июня 2012 г.

Ինքնախոստովանություն...Ես կարոտում եմ Գորիս քաղաքն, որովհետև Գորիսում ամենուրեք կյանք ու հոգի կա

     Գիտեք, ես կարոտում եմ....կարոտում եմ ու մտածում, թե ինչու եմ կարոտում այն ինչ ինձ համար առհասարակ կարող է խորթ թվալ ու անհասկանալի:
       Ես կարոտում եմ Գորիս քաղաքն, որովհետև Գորիսում ամենուրեք կյանք ու հոգի կա, մարդասիրությունը է գերիշխում մարդկանց ջերմագին հոգիններում:Գորիսն կարող է քո աչքերին ժխիտ պարգևել, խավարից  սեր ու լույս ստեղծել ու  տալ քո հոգուն:Կարող է քեզ ժպտալ, քեզ հետ խոսալ ու քեզ խրատներ տալ:
        Ցանկացավ, որ ես Գորիսն հեռվից նաև ու չզգամ նրա իրական ջերմությունը, թախծոթ էությունը և ցանկություն իրականություն դարձավ/կարծում եմ ընդմիշտ/, բայց ես նրա հետ եմ, որովհետև ես անկարող եմ մոռանալ ու մոռացության մատնել, այն ամենը ինչը իմ էությանը նա է պարգևել......
         Ես միշտ քո գգրկում կմնամ ու երբևիցե......




       Հետգրություն: Ինչպես ամենուր, այնպես էլ Գորիսում կան մարդիկ, հասարակության մտավոր խավը  քեզ լխտիկ, լպրծուն կամ քծնող կհամարեն կամ կխոստանան գլուխդ ջարդեն:
       Ռուսներն մի խոսք ունեն, ապսոս մոռացա, տեղին էր