Նատիր, խոսիր, ժպտա ու մոռացիր, մոռացիր երբ կարոտն հոգիդ է կրծում, մոռացիր երբ նրա բարևին սպասելիս մի ամբողջ փոքրիկ ողբերգություն ես վերապրում, մոռացիր երբ հասկանում ես, որ մոռանալն անհնարին է, քանի որ դա քո կյանքի մի փոքրիկ մասնիկն էր ու կա, որովհետև սիրում ես....
Հասկացիր, որ չես կարող, որ ուշացել ես... ու վերջ, ու վերջ...Ինչու, որովեհտև անհետևողականություն մարմնավորող վերջին անհետևողական գազանն....
