Ես կարոտում եմ Գորիս քաղաքն, որովհետև Գորիսում ամենուրեք կյանք ու հոգի կա, մարդասիրությունը է գերիշխում մարդկանց ջերմագին հոգիններում:Գորիսն կարող է քո աչքերին ժխիտ պարգևել, խավարից սեր ու լույս ստեղծել ու տալ քո հոգուն:Կարող է քեզ ժպտալ, քեզ հետ խոսալ ու քեզ խրատներ տալ:
Ցանկացավ, որ ես Գորիսն հեռվից նաև ու չզգամ նրա իրական ջերմությունը, թախծոթ էությունը և ցանկություն իրականություն դարձավ/կարծում եմ ընդմիշտ/, բայց ես նրա հետ եմ, որովհետև ես անկարող եմ մոռանալ ու մոռացության մատնել, այն ամենը ինչը իմ էությանը նա է պարգևել......
Ես միշտ քո գգրկում կմնամ ու երբևիցե......
Հետգրություն: Ինչպես ամենուր, այնպես էլ Գորիսում կան մարդիկ, հասարակության մտավոր խավը քեզ լխտիկ, լպրծուն կամ քծնող կհամարեն կամ կխոստանան գլուխդ ջարդեն:
Ռուսներն մի խոսք ունեն, ապսոս մոռացա, տեղին էր
Комментариев нет:
Отправить комментарий